Dos poemas de «Procesión», la primera traducción del búlgaro Kíril Vasílev
Traducción | Marco Vidal González
El poeta búlgaro Kíril Vasílev.
Kíril Vasílev (Sofía, 1971) es un poeta y crítico búlgaro. Doctor en Teoría e Historia de la Cultura. Ha trabajado como maestro, periodista, librero y conservador de museo. Actualmente enseña Historia de la Cultura Moderna en la Universidad de Sofía.
Autor de los poemarios Tres poemas (2004), Hojas ausentes (2010), Provincias (2015) y Procesión (2021). Sus poemas, traducciones y textos de crítica literaria han sido publicados en las revistas GRANTA, Sezon, Altera, Stranitsa, Literaturen Vestnik y Nueva Poesía Social, entre otros.
Entre los años 2016 y 2019 dirige la columna sobre arte en el periódico Кultura. Ha sido galardonado en el Concurso de Poesía Konstantín Pavlóv (2022). Recibió el segundo premio en el Concurso Nacional de Poesía Iván Nikólov (2015). Recibió un premio especial en el Concurso Juvenil de Poesía Veselín Hánchev (1995). Ha sido nominado en el Concurso Literario Peroto (2015, 2022). Sus poemas han sido traducidos y publicados en español, italiano y croata.
Los poemas que ponemos a vuestra disposición aparecieron por primera vez en la traducción bilingüe búlgaro-español de Procesión (2024) que publicó La Tortuga Búlgara Ediciones. Ambos poemas fueron volcados a nuestra lengua por Marco Vidal González.
Музей на тоталитарното изкуство / Museo del arte totalitario
.
.
Огромни глави
яки черепи
мускулести прасци
вдигнати яки
вятър
много вятър
откъм бъдещето
въпреки
непоколебимата вяра
и свръхчовешката мощ
те стоят вцепенени
върху бетонните постаменти
наполовина размразени трупове
приготвени за разпознаване
но разпознаващите ги няма
патолозите следователите прокурорите
съкрушените роднини
изчезнали са безследно
тази призрачна морга
с под от райграс
и таван от дъждовни облаци
стои отворена и празна
ако не броим труповете
и заплашителната тишина
която тук
не вещае развръзка
.
.
.
De Procesión (La Tortuga Búlgara, 2024)
.
.
Enormes cabezas
cráneos macizos
musculosas pantorrillas
cuellos erguidos
viento
mucho viento
desde el futuro
a pesar de
su fe inquebrantable
y fuerza sobrehumana
permanecen entumecidos
sobre los pedestales de hormigón
cadáveres casi descongelados
listos para reconocimiento
pero quienes deben examinarlos no han venido
patólogos investigadores fiscales
allegados devastados
han desaparecido sin dejar rastro alguno
esta morgue espectral
pavimentada de yerbajos
y techada de lluviosas nubes
sigue abierta y vacía
eso si no mentamos los cadáveres
y el silencio ominoso
que aquí
no anticipa desenlace
.
.
.
De Procesión (La Tortuga Búlgara, 2024)
.
Нощ и ден / Noche y día
.
.
Твоите прозрачни рамене
Твоите прозрачни очи
Твоят прозрачен мозък
Твоята прозрачна утроба
Твоите прозрачни колене
Нощем цялата светиш
като централа на разузнавателно
управление
Анализаторите се разхождат вътре
изчисляват вероятности
На другия край на света
един мъж е взривен
друг върви на четири крака
с каишка около врата
От всяка залепена
с лейкопласт уста
се лее истина истина истина
Нощем цялата светиш
искам да гледам теб
но винаги гледам през теб
Наблюдавам космически аномалии
Така заспивам
свит в утробна поза
с ръце между бедрата си
Утрото е друга централа
на друго разузнавателно управление
.
.
.
De Procesión (La Tortuga Búlgara, 2024)
.
.
Tus hombros traslúcidos
Tus ojos traslúcidos
Tu cerebro traslúcido
Tu útero traslúcido
Tus rodillas traslúcidas
Brillas de noche
como la sede central
de inteligencia
Los analistas deambulan dentro
computan probabilidades
En la otra punta del planeta
explota un hombre
otro va a cuatro patas
tirado del cuello por una correa
De cada boca amordazada
con esparadrapo
se vierte verdad verdad verdad
De noche brillas
quiero verte
pero siempre miro a tu través
Observo anomalías cósmicas
Así me duermo
acurrucado en posición fetal
con las manos entre mis muslos
La mañana es otra sede central
de inteligencia
.
.
.
De Procesión (La Tortuga Búlgara, 2024)
.
Un comentario en “Dos poemas de «Procesión», la primera traducción del búlgaro Kíril Vasílev”